Sinaaidorp 7, 9112 Sinaai, Sint-Niklaas

Klooster van Maria Reparatrix, ook Maria Eerherstel genoemd. De congregatie is in 1855 te Parijs gesticht door barones Emilie d'Hoogvorst d'Oultremont (kloosternaam Moeder Maria van Jezus) en kende een snelle groei en verspreiding over zeventien landen in Europa, Afrika en Amerika. Het moederhuis werd in 1871 in Rome geopend. In juli 1890 wenste de moeder van mevrouw Goethals-Van Landeghem haar landgoed te laten ombouwen tot klooster. In oktober 1895 komt de eerste zuster naar Sinaai, met twee architecten, de broeders Maubert en Antoine van de Christelijke Scholen. In augustus 1896 is het huis omgebouwd tot voorlopig klooster. Op 14 november 1896 tekenen broeder Maubert en zijn oud-leerling architect Pauwels de plannen voor de te bouwen kapel en klooster: aannemer Back. Eerste steenlegging op 7 september 1897. Inwijding van de kapel door Mgr. A. Stillemans op 21 september 1899 onder de aanroeping van de Heilige Alphonsus van Liguori. De kloostergebouwen zijn pas volledig voltooid in juni 1905. Het klooster bestaat uit een hoofdgebouw aan de straatkant, door een lage muur verbonden met de kapel, haaks op de straat. Beide gebouwen staan met elkaar in verbinding door een ruime vleugel aan de tuinzijde. Achter de gebouwen strekt zich een heel ruime tuin uit met vijver, monumentale bomen (onder meer treurbeuk), tuinhuisje, grot, prieel, kruisweg en boerderij (Dries nummers 55-57-59).

Kloostergebouwen in neogotische stijl opgetrokken met drie bouwlagen De vensters zijn voornamelijk kloosterkozijnen en per travee gevat in een krofbogige nis, zogenaamde 'Brugse travee'. De getrapte dakkapellen van de achtergevel zijn enkele jaren geleden jammerlijk vervangen door moderne zolderkamers, de bestaande travee-indeling niet eerbiedigend. Kapel met eenbeukige ruimte van vijf traveeën met rechthoekig smaller en lager koortje van twee traveeën onder afzonderlijke zadeldaken (nok loodrecht op de straat, leien). Op de linkerhoek van de voorgevel een polygonale erkervormige toren met ingesnoerde naaldspits. Travee gemarkeerd door steunberen. Per travee zijn twee lancetvensters met oculus gevat in een spitsbogige nis. Uiterst sobere, vrij hoge binnenruimte met bakstenen kruisribgewelven (ribben van rode baksteen, gewelfvlakken van gele baksteen; ronde sluisteen met symbolisch bas-reliëf: de vier evangelisten, de Heilige Geest, symbool van de congregatie), rustend op zware diensten in zwarte marmer met breed uitwaaierend hogelkapiteel. Drie boven elkaar geplaatste tribunes geven uit op de koorruimte en beantwoorden aan de bovenverdieping van de vleugel die parallel aan de straat staat.

In de tuin houten tuinhuisje op achtzijdige plattegrond. Rondboogvensters. Bekroning door middel van architraaflijstje en getande kroonlijst op consoles. Sterk begroeide grot met heiligenbeeldje. Voormalige ijskelder eronder. Open prieeltje op achtzijdige plattegrond, eveneens volledig van hout. In de fries is het neogotisch vierpasmotief aanwezig. Centraal heiligenbeeld op stenen sokkel.

Boerderij: in 1965 sterk verbouwd en ingericht als herstellingsoord. Hoofdgebouw met puntgevel van twee traveeën en twee bouwlagen onder zadeldak. Rechts ertegen een ronde traptoren met decoratief verwerkte gele baksteen. Links strekken zich de eenlaagse boerderijgebouwen uit, waarvan thans slechts één poort behouden is. Kloosterarchief. Kloosterarchief.

Demey A. 1981: Inventaris van het cultuurbezit in België, Architectuur, Provincie Oost-Vlaanderen, Arrondissement Sint-Niklaas, Bouwen door de eeuwen heen in Vlaanderen 7N2 (S-T), Brussel - Gent.
Source: Real Estate Inventory